Μια ρομποτική Υστ(ε)ρία

Του Βασίλη Τζήκα

Το λεωφορείο μας περίμενε 6 και μισή το πρωί με προορισμό την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης όπου θα γινόταν ο διαγωνισμός ρομποτικής FLL 2018 με θέμα την υδροδυναμική. Όλοι ήμασταν νυσταγμένοι και τα παιδιά λιγάκι αγχωμένα. Φτάνοντας  στο περίπτερο 12, κουβαλώντας τα ρομπότ και τα πόστερ μας, ακούγαμε φασαρία. Προφανώς ξέραμε ότι πηγαίναμε στην γιορτή της εκπαιδευτικής ρομποτικής. Μόλις μπήκαμε στον χώρο τα παιδιά έμειναν έκπληκτα! Μουσική, σφυρίχτρες, ρομπότ, εκατοντάδες παιδιά, χρώματα, απίστευτες δημιουργίες και άπειρα συναισθήματα κρυμμένα. Τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με αυτά που είχαν φανταστεί! Ήταν ακόμα πιο φανταστικά!!  Ήμασταν από τις τελευταίες ομάδες που φτάσαμε στον χώρο και προετοιμάσαμε τον χώρο μας και το υλικό μας. Η Ανδριάνα, Ο Βαγγέλης, ο Ελισαίος, ο Στίβι, ο Αλέξανδρος, ο Κριστιάν, ο Αποστόλης και ο μικρότερος Ελισαίος! Αμέσως πήραμε το ρομπότ μας και πήγαμε για την πρώτη μας  προπόνηση στην αγωνιστική πίστα.. Είχαμε 10 λεπτά να κάνουμε μικροδιορθώσεις της κατασκευής και να παρατηρήσουμε τυχών αστοχίες τους ρομπότ. 

Ο διαγωνισμός αποτελείται από: τις 3 προσπάθειες του ρομπότ να εκτελέσει κάποιες αποστολές σε διάστημα δυόμιση λεπτών(όπου μετράει η καλύτερη προσπάθεια), την ανάλυση του προγραμματισμού και του σχεδιασμού του ρομπότ μας στους κριτές, την παρουσίαση για το πώς δούλεψε η ομάδα και την παρουσίαση του πρότζεκτ μας. Η ομάδα είχε επικεντρωθεί στα πρώτα κομμάτια του διαγωνισμού λόγω του περιορισμένου χρόνου!

Τις 2 το μεσημέρι μας καλούν στην πίστα για την πρώτη προσπάθεια της ομάδας. Στην εξάσκηση ο Βαγγέλης και ο Στίβι ήταν αρκετά γρήγοροι και αποφασίσαμε να είναι οι πρώτοι που θα εκπροσωπήσουν την ομάδα! Η αντίστροφη μέτρηση τελειώνει και ο διαιτητής δίνει το σύνθημα. Τα ρομπότ ξεκινάνε κάτω από τα τρεμάμενα χέρια των παιδιών. Το ρομπότ μας εκτελεί πολύ γρήγορα και σωστά την πρώτη του διαδρομή και επιστρέφει στην βάση. Ο Στίβι  γρήγορα το τοποθετεί στην επόμενη θέση ενώ ο Βαγγέλης μαζεύει τα εξαρτήματα… και όλα αυτά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Πατάμε το κουμπί και το ρομπότ ξεκινάει με στόχο να ρίξουμε την *βροχή* τις πίστας και να τοποθετήσουμε τον αγωγό στην σωστή του θέση! Όλοι οι ομάδα φωνάζει γύρω από την πίστα καθώς ήταν κάτι που δεν πετύχαινε πάντα… Το ρομπότ ρίχνει το νερό της βροχής κάτω! Και τοποθετεί τέλεια τον αγωγό . Η ομάδα στον έβδομο ουρανό. Ωστόσο μόλις είχαμε φτάσει στα μισά… Το ρομπότ επιστρέφει. Ο Βαγγέλης να κοιτάει συνέχεια τον χρόνο! Έχουμε σχεδόν 2 λεπτά ακόμα.. Γρήγορες αλλαγές εξαρτημάτων και το ρομπότ ξανά ξεκινά! Ο άριστη πλοήγηση που προγραμμάτισε η Ανδριάνα πετυχαίνει να στείλει το ρομπότ εκεί ακριβώς που θέλουμε. Να μετακινήσει σωστά το *τρίποδο* και να πάρει τον σωλήνα και να τον επιστρέψει στην βάση.. Χαμός στην ομάδα μας.  Τελευταία διαδρομή για να ξεπεράσουμε τους 100 πόντους! Ακόμα πιο γρήγορες αλλαγές από τα παιδιά! Και φεύγει πάλι το ρομπότ μαζί με όλη τα μάτια μας κολλημένα πάνω του! Όλα τέλεια, όλα τα αντικείμενα τοποθετούνται στους κύκλους τους από το ρομπότ και σταματάει 30 δευτερόλεπτα από τον καθορισμένο χρόνο! Πανικός και χαρά στην ομάδα με τα γαλάζια(και λίγο παραπάνω στον προπονητή). Η καλύτερη επίδοση που μπορούσε να επιτύχει το ρομπότ με την πρώτη προσπάθεια, μας φέρνει στην 5η  θέση της κατάταξης, ανάμεσα σε 62 ομάδες και διώχνει εντελώς το άγχος. Στις 2 επόμενες προσπάθειες  την επόμενη μέρα είχαμε λίγο χειρότερες επιδώσεις ωστόσο αυτό δεν είχε καμία σημασία καθώς τελικά καταλάβαμε την 9η θέση στον κομμάτι του ρομποτικού διαγωνισμού! (Η Ανδριάνα και ο Ελισαίος στην δεύτερη προσπάθεια και ο η Ανδριάνα με τον Βαγγέλη στην Τρίτη προσπάθεια). Το ρομπότ είχε φτιαχτεί από τον Αποστόλη και τον μικρό Ελισαίο, και ο Αλέξανδρος  με τον Κριστιάν βοήθησαν και με την στρατηγική του ρομπότ στην πίστα!

Τα παιδιά μετά την πρώτη προσπάθεια, παρουσίασαν στους κριτές τον σχεδιασμό της κατασκευής και του προγραμματισμού, και την ομάδα τους. Τα πήγαν εξαιρετικά, καθώς όλοι είχαν συμβάλει σε όλα. Στην παρουσίαση του πρότζεκτ ανέφεραν ότι δεν είχαν προλάβει να δουλέψουν και θα το έκαναν στην περίπτωση που περνούσαν στον τελικό.

Όλη η υπόλοιπη μέρα εξελίχτηκε με φωτογραφίες, συνεντεύξεις, βόλτες, γέλια, ρόλλερς, παιχνίδια, βαψίματα. Το ίδιο και η επόμενη μέρα όπου κατέληξε στην απονομή και στα ενθύμια των παιδιών. Δυστυχώς δεν έφτανε η καλή επίδοση του ρομπότ για να περάσουμε στον τελικό κάτι που εξέπληξε τα παιδιά. Πίστευαν εξαρχής, ότι σε αυτό υστερούσαν ωστόσο στο συγκεκριμένο κομμάτι, παρουσιάστηκαν υπεράνω προσδοκιών, καθώς διέθεσαν πολύ παραπάνω χρόνο από τις καθορισμένες συναντήσεις μας!

Τα παιδιά έζησαν μια μοναδική εμπειρία και φεύγοντας στο λεωφορείο με ρώτησαν το προφανές. Και τώρα; Η ομάδα δημιουργήθηκε και θα συνεχίσει να υφίσταται. Τα παιδιά έμαθαν μέσα σε 2 μήνες για ένα κόσμο που τους περιέβαλε και γνώριζαν μόνο εξ όψεως. Είδαμε απίστευτα πράγματα, γνωρίσαμε όμορφους ανθρώπους. Και φυσικά βιώσαμε την απόλυτη έκπληξη. Ευχαριστούμε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν την δυνατότητα να δημιουργηθεί η τρίτη ομάδα των Arti-Robots με τα παιδιά της Άρσις. Από τις πιο όμορφες αναμνήσεις που μου έχουν χαριστεί.

-Ο πιο χαρούμενος προπονητής του κόσμου- Βασίλης Τζήκας-